Let's talk about art..

Again - still life..

Po odbytej operacji, przez tydzień moje centrum życiowe znajdowało się na wygodnej kanapie..
w ramach ćwiczeń, tym razem jako obiekt moich poczynań, posłużyły mi dwa wazony..

Wdzięczne, pełne uroku naczynka..

Portrait of a Man, in two scenes ..

Still life..

Ropoczynamy rysunek.. czuję się jakbym była na etapie przedszkolnym, a wszyscy inni przekroczyli już etap licealny!

cdl nastąpi..

Tasting the Van Gogh's works ..

Czy Vincent Van Gogh jest moim ulubionym malarzem?

Nie, jednakże fascynował mnie od bardzo dawna - z zapałem czytałam kolejne książki ukazujące Jego trudne i pełne pasji życie.

A fakt, iż swoją malarską wędrówkę, rozpoczął w wieku 30 lat, zrodziła we mnie poczucie, iż być może i ja mam jeszcze szansę posmakować czym jest prawdziwa sztuka..

Długa przede mną droga, jednak dziś już wiem, jak bardzo dobrze smakuje proces kraowania i tworzenia czegoś namacalnego, niepowtarzalnego..

"Pasja życia" to beletrystyczny obraz, ukazujący życie młodego człowieka, z zapałem poszukującego swojej drogi. Opowieść, o malarzu niedocenionym za życia, a jakże uwielbianym i rozpoznawanym w dzisiejszych czasach.

Polecam tym, którzy zagłębiać się w zawiłych stronnicach poważnych biografii, nie potrafią, jednak chętnie zgłębiliby choćby cząstkę prawdy o tym wyjątkowym malarzu.

Tych jednak, którzy ciekawość swąją chcieliby zaspokoić w większym i pełniejszym wymiarze, polecam "Listy do brata" pisane oczywiście przez samego artystę, do swego brata Theo - przez większość część swojego życia.

Niedawno zakupiłam również książkę "Kobiety w życiu van Gogha", której autorem jest Derek Fell - historyk sztuki oraz fotograf natury. Łącząc swoje pasje, stworzył serię książek, takich jak: Van Gogh's Gardens, Monet's Garden, czy też The impressionist Garden.

O "Kobietach.." napisano: "niespełniona namiętność, poszukiwanie miłości, rozczarowania i druzgocące porażki uczuciowe, obłęd i zbawcza potęga geniuszu - poruszający portret artysty przedstawiający Vincenta van Gogha oraz jego twórczość w nowy, odważny sposób".

Ja tymczasem w ramach poznawania sztuki malarstwa,  mniej lub bardziej udolnie naśladuję samego mistrza...

Wędrujący Tadzin...

Drugi dzień w Collegu..

To tydzień wprowadzający, nasze spotkanie rozpoczęliśmy od "mind mapy".

Kreowanie słowem.. czyż jestem wystarczająco kreatywna?

Słowa napływają samoistnie, jednak angielski bywa zdecydowaną blokadą.. mój zasób słów nie zawsze pokrywa zapotrzebowanie potrzebne w umiejętności wypowiadania się!

Szum słów kołysze się nade mną.. młodzi ludzie toczą pełną wrzawy gestykulację słowną..To przerwa..

Zastanawiam się, czy jestem i potrafię być kreatywna w malarstwie, rysunku w takim choćby stopniu jak bywam  w sferze słownej.. lecz czy i w tej sferze bywam kreatywna??

Emocje rozpierają zakamarki mego jestestwa.. bywam rozkołysana na przemian - odrobiną zdenerwowania jak i uczuciem pozytywnej błogości.. szczęśliwości, iż dane mi było zaistnienie właśnie w tejże rzeczywistości - tak długo oczekiwanej i wymarzonej...

Kevin przesłał mi smsa -  listen, concentrate & enjoy!

Zatem słucham - staram się koncentrować na tym co otacza mnie tu i teraz.. na treściach, które przenikają mój umysł, sączą się wzbierającym strumieniem... oraz doświadczam słodkiej euforii podsyconej radosną strukturą zadowolenia..

Po przerwie rozpoczynamy kolejny etap - twórcza kreacja!

Z dowolnych elementów, materiałów przeróżnych z bazą dwóch kolorowych piłeczek - tworzymy coś! 

Nasz twór winien być odzwierciedleniem naszych mind - mapowych skojarzeń..

Stworzyłam wędrowca Tadzina - moim słowem przewodnim było słowo "break".

Dlaczego zatem Tadzin? 

Kiedy przyglądałam się własnej mapie słów - ujrzałam obraz Salvadora Dali, wiele lat temu widziany w Poznańskim Zamku - była to wystawa, której nigdy nie zapomnę!

Obrazy Daliego wstrząsnęły moim wnętrzem - napawały przerażeniem - zwłaszcza seria grafiki z dziecięcymi główkami, zawieszonych w kraciastych siatkach, w głuchej przestrzeni .. brr..   

Pamiętam jednak obraz, który poruszył mnie w pozytywnym znaczeniu tego słowa - człowieka siedzącego na skale, trzymającego w jednej dłoni kulę ziemską.. nie pamiętam dokładnie co było w drugiej.. czyżby książka? Być może.. Czyż człowiekiem tym nie był sam Dali? Przez długie lata szukałam go w różnych albumach, teraz w internecie.. nie ma! Dziwne..

Moje dzisiejsze skojarzenia,  zawędrowały zatem ku temu zachowanemu obrazowi - człowiek przemierzający świat, zasiada na niemej skale, w jego dłoni kryje się obraz świata, który odkrywa podczas niestrudzonej drogi.. dziś odpoczywa.. lecz w głowie jego, myśli kreują nowe wizje.. nowe szlaki warte odkrycia... 

Zatem - poznajcie Tadzina!